Format 11×18, stron 557, płócienna okładka z obwolutą.
Stan dobry (małe otarcia i przebarwienia obwoluty).
Antologia poezji węgierskiej. Wybór i układ: Istvan Csaplaros, Gracja Kerenyi, Andrzej Sieroszewski. Redakcja poetycka: Mieczysław Jastrun.
***
Nota wydawnicza: Antologia niniejsza przedstawia dorobek poezji węgierskiej na przestrzeni siedmiu wieków i jako pierwsze tego rodzaju wydawnictwo ma charakter informacyjny, spełnia rolę obiektywnego przewodnika, obejmując podstawowy, zasadniczy kanon tekstów. Tom zawiera w układzie chronologicznym prawie trzysta utworów siedemdziesięciu poetów. Otwiera go «Lament Maryi» z końca XIII wieku, najstarszy zachowany tekst poetycki, jaki powstał w języku węgierskim, a zamykają wiersze poetów urodzonych w latach 1925-1930. Jako końcową datę graniczną przyjęto moment tak nieodległy, by nie rezygnować z możliwości przybliżenia polskiemu czytelnikowi poezji dnia dzisiejszego.
Twórcom antologii przyświecała intencja ukazania zarówno specyficznego oblicza poezji węgierskiej, tego, co stanowi o jej narodowym charakterze, jak i jej związków z kulturą europejską. Obie te cechy zawsze były w tej poezji obecne, a najwyraźniej występują w twórczości największych mistrzów.
Ogromna większość wierszy zamieszczonych w antologii nie była dotychczas przetłumaczona na język polski. Stąd też mamy tu przeważnie do czynienia z polskimi pierwodrukami. By jednak antologia, choć w skromnej mierze, była także świadectwem dotychczasowej recepcji poezji węgierskiej w Polsce, zamieszczono w niej również pewną liczbę przekładów dawniejszych. Spośród nich można było oczywiście uwzględnić tylko te, które wytrzymały próbę czasu, nie zdezaktualizowały się i odpowiadają obowiązującym dzisiaj kryteriom przekładu poetyckiego.
