Format 15×21 cm, stron 265, twarda okładka.
Stan bardzo dobry (znikome otarcia okładki).
****
Fragment posłowia Leszka Engelkinga: Czy Duch romański to praca naukowa z dziedziny historii literatury łacińskiej i literatur romańskich? Odpowiedź na tak postawione pytanie musi być negatywna. Książka Pounda nie odznacza się cechami właściwymi literaturoznawczemu piśmiennictwu naukowemu. Pisana zresztą była w zdecydowanej opozycji do tego, co w czasie, kiedy powstawała, uważane było za historię literatury i co w gruncie rzeczy jest, czy przynajmniej bywa, uważane za nią nadal. Już pierwsze zdanie przedmowy autora świadczy o tym dobitnie: „Niniejsza książka nie jest naukową pracą filologa”. Czym więc jest? „Interesuje mnie poezja” – powiada Pound i to jest klucz do określenia nie tylko tej książki, ale ogromnej większości tekstów eseistycznych Amerykanina.
****
Nota wydawnicza: „Duch romański” Ezry Pounda (1885-1972) to dziś już legendarny tom esejów jednego z najwybitniejszych poetów amerykańskich XX stulecia, chciałoby się powiedzieć: „książka kultowa”. Jej kultowość wynika przede wszystkim z faktu, iż jest ona bardziej manifestem literackim niż wędrówką po zapoznanych ówcześnie regionach poezji romańskiej (łacińskiej, prowansalskiej, francuskiej, włoskiej, portugalskiej), zawiera zarówno osobiste, twórcze poglądy autora na istotę poezji, jak i wskazania jej określonych „dróg rozwojowych”. Wydany w 1910 r. „Duch romański” wywarł ogromny wpływ na całe pokolenia ówczesnych amerykańskich poetów, rychło także stał się znany na „starym kontynencie”, pozostawiając widoczne ślady w twórczości europejskiego modernizmu (Eliot, Joyce, Beckett).
