DZIEJE TEMPLARIUSZY

14,00 

Autor

Miasto wydania

Rok wydania

Wydawca

Brak w magazynie

Koszt dostawy
  • Paczkomaty InPost (czas dostawy 1–2 dni robocze) 14,00 zł
  • Poczta Polska (czas dostawy 2–3 dni robocze) 17,00 zł
  • Zamówienie powyżej 200 zł - darmowa wysyłka InPost
  • Odbiór osobisty w Antykwariacie przy ul. Inżynierskiej 1 w Warszawie 0,00 zł

Format 14×20 cm, stron 337, miękka okładka w obwolucie.

Stan dobry (małe otarcia obwoluty).

***

Spis treści:
Rozdział I Synod w Troyes
Synod w Troyes w 1128 roku. Uczestnicy: święty Bernard, święty Szczepan Harding, Jan z Orleanu, Tybald hrabia Szampanii. Powody zwołania synodu. Streszczenie historii Królestwa Jerozolimskiego od roku 1099. Hugon de Payns i jego towarzysze. Relacja o początkach dziejów zakonu templariuszy, zaczerpnięta z Historii Wschodu Jakuba de Yitry. Pierwotna reguła, opracowana przez samychże rycerzy i udoskonalona przez synod. Główne statuty. W 1129 roku zakon templariuszy otrzymuje w darze zamek w Portugalii.

Rozdział II Wędrowni rycerze
Darowizny na rzecz templariuszy w Anglii i we Flandrii. Sprawy sporne z wspólnotami zakonnymi już osiedlonymi. Popularność zakonu w Prowansji. Pierwsze „publiczne datki na rzecz czerwonego krzyża” w 1130 roku w Tuluzie. Rajmund III z Barcelony odstępuje templariuszom zamek Granena. Ermengaud d’Urgel oddaje im zamek Barbara, „jako że zbrojnym ramieniem obronili Granenę przed Maurami”. Rajmund IV z Barcelony służy przez rok jako konfrater w zakonie. Alfons Aragoński zapisuje w testamencie templariuszom swoje królestwo: ci zrzekają się dziedzictwa, które przechodzi na Rajmunda IV, hrabiego Barcelony. Przyjazne stosunki łączą go z templariuszami. Dobra zakonu wzrastają w Portugalii.

Rozdział III Omne Datum Optimum
Talenty pierwszych mistrzów zakonu. Śmierć Hugona de Payns w 1136 roku. Nastaje po nim Robert de Craon. Spoista organizacja zakonu templariuszy. Kilka przykładów darowizn i ofiar składanych templariuszom. Kilka przykładów ślubów zakonnych. Łaski dla „donatorów” i pobratymców zakonu. Bulla Omne Datum Optimum to prawdziwa Magna Carta templariuszy. Cała historia początków istnienia zakonu wypaczona na skutek nieznajomości prawdziwej daty. Analiza bardzo rozległych przywilejów. Inne bulle na rzecz templariuszy.

Rozdział IV Reguła francuska
Przekład Reguły łacińskiej na język francuski. Dlaczego należy sądzić, iż ów przekład został dokonany około roku 1140. Streszczenie głównych artykułów.

Rozdział V „Pochwała nowego rycerstwa”
Homilia świętego Bernarda dedykowana Hugonowi de Payns (1130—1136). Analiza i cytaty. Święty Bernard nawołuje do drugiej krucjaty. Papież Eugeniusz III odwiedza zakon templariuszy w Paryżu. Odjazd krucjaty. Ewerard des Barres, mistrz Francji, sprowadza templariuszy, wypróbowanych w walkach w Pirenejach. Ocalają oni francuską armię w Anatolii. Dziennik podróży Odona de Deuil. W Syrii zakon udziela pomocy finansowej królowi Francji. Listy Ludwika VII. Załamanie się krucjaty. Ewerard des Barres, mistrz zakonu templariuszy, wstępuje do klasztoru w Clairvaux. List świętego Bernarda do swego wuja Andrzeja de Montbar, seneszala zakonu. Śmierć świętego Bernarda.

Rozdział VI Dom macierzysty
Jan z Wirtzburga zwiedza w Jerozolimie Świątynię Salomona. Opis „macierzystego Domu” wedle szczegółów podanych przez statuty zakonu. Rycerski aspekt wspólnego życia. Arabski szejk Usama ibn Munkind odwiedza templariuszy. Przyjazne stosunki złączają szejka z zakonem. Rycerze przejmują straż nad zamkiem w Gazie odbudowanym przez króla Jerozolimy Baldwina III. Godne nagany zachowanie się templariuszy podczas oblężenia Askalonu. Śmierć mistrza Bernarda de Tremelai w 1153 roku. Wybór Andrzeja de Montbar. Wrogie nastawienie do zakonu arcybiskupa Tyru. Historia jego pióra nieżyczliwie opisuje zakon. Sprawa muzułmańskiego jeńca w opisie i w relacji Usamy i Wilhelma z Tyru. Śmierć Andrzeja de Montbar w 1156 roku.

Rozdział VII Drogi do Babilonu
Bertrand de Blancfort, mistrz templariuszy, wzięty do niewoli w 1157 roku przez Nur-ed-Dina. Zgon króla Baldwina III. Brat jego Amalryk kilkakrotnie wyrusza na wyprawę przeciw egipskim Saracenom. Templariusze uczestniczą w kampaniach. Listy Bertranda de Blancfort i wielkiego komandora Galfryda Foucher. Obawy o „okrążenie”. Posłowanie Galfryda Foucher do kalifa. Bertrand de Blancfort uchyla się od ostatniej wyprawy. Śmierć Bertranda w 1169 roku. Galfryd Foucher wraca do Francji

Rozdział VIII Bankierzy i dyplomaci
Początek działalności bankowej templariuszy. Pożyczki w pieniądzu udzielane hiszpańskim pielgrzymom od roku 1135. Pożyczki udzielane papieżowi Aleksandrowi III. Eustachy Pies, finansowy rzeczoznawca zakonu, być może rodem z Lombardii. Życzliwość, jaką Ludwik VII obdarzał templariuszy: Galfryda Foucher, Eustachego Psa i Gautiera. Wzrost zakonu w Anglii za panowania króla Stefana (1145—1154). Trzej templariusze: Ryszard Hastings, Osto z Saint-Omer i Robert z Pirou służą równie gorliwie Henrykowi II jak ich bracia — królowi Francji. Przekład Księgi Sędziów (Biblii Ludwika Świętego) dokonany na żądanie „mistrza Ryszarda i brata Ottona”, aż dotąd niepodejrzewane jego anglo-normandzkie pochodzenie.

Rozdział IX „Ordonansy”
Zbiór statutów czyli „Ordonansów” zakonu templariuszy spisanych przed 1187 rokiem. Szczegółowa analiza funkcji całego zakonnego personelu

Rozdział X Utrata Jerozolimy
Dymisja Filipa z Napluzy, mistrza w latach 1169—1171; następcą jego zostaje Odon de Saint-Amand. Templariusze zabijają wysłanników Starca ż Gór. Śmierć Amalryka I w 1174 roku. Historia Ziemi Świętej w latach 1174—1187. Saladyn zdobywa Jerozolimę. Błędy i odpowiedzialność templariuszy. Rządy Amanda de Torroge i jego śmierć w 1184 roku. Gerard de Ridefort mistrzem zakonu.

Rozdział XI Operacje kombinowane
Trzecia krucjata. Śmierć Gerarda de Ridefort pod Akra w 1190 roku. Elekcja Roberta de Sable, przyjaciela Ryszarda Lwie Serce. Wzorowe zachowanie się templariuszy w czasie kampanii. Rada udzielona królowi Anglii, aby zdobył zamki na południu, nim zaatakuje Jerozolimę. Odjazd Ryszarda w przebraniu templariusza

Rozdział XII Umiłowani synowie
Śmierć Roberta de Sable w 1193 roku; elekcja Gilberta Erail i poprzednia jego służba w zakonie. Ścisłe związki klasztorów w Ziemi Świętej i w Hiszpanii. Zakon zmuszony szukać międzynarodowego poparcia. Wyprawy na papieża w 1198 roku. Innocenty III szczególną przyjaźnią obdarza templariuszy. Streszczenie przywilejów duchownych. Spór templariuszy z biskupem Sydonu w latach 1196—1216, papież udziela poparcia templariuszom w sporze z królem Armenii. Śmierć Gilberta Erail w roku 1201 i Filipa de Plaissiez w 1209. Elekcja Wilhelma de Chartres.

Rozdział XIII Budowniczowie zamków
Era zamków i wojny obronnej. Budowa Zamku Pielgrzyma za rządów Wilhelma z Chartres w opisie Oliwiera Scholastyka. T. E. LawrenCe i Zamki Krzyżowców, autor krytykuje styl architektury templariuszy oraz fortyfikacje Zamku Pielgrzyma. Tortoza i Safita w studium Rey’a. Architektura wojskowa krzyżowców. Wydatki na wojsko nadmiernie obciążają budżet zakonu. Pierwsze oskarżenia o chciwość. Spory z duchowieństwem o dziesięciny i legaty. Bulle papieskie popierające kwestujących templariuszy. Popularność pielgrzymek i templariusze jako doświadczeni żeglarze.

Rozdział XIV Klucze do Egiptu
Innocenty III i Honoriusz III usiłują wyprawić do Egiptu krucjatę, w której winien uczestniczyć cesarz Fryderyk II. Papieże posługują się templariuszami jako łącznikami i bankierami. Atak na Damietę w 1218 roku. Oblężenie i zdobycie miasta. Śmierć Wilhelma de Chartres. Dwa listy jego następcy, Piotra de Montaigu, relacjonują przebieg kampanii.

Rozdział XV Chybiona krucjata
Krucjata Fryderyka II w roku 1228—1229. Fryderyk uzyskuje zwrot Jerozolimy jako miasta otwartego. Zamiary cesarza spotykają się ze sprzeciwem rodziny Ibelinów i Templariuszy. Gerold, patriarcha Jerozolimy, relacjonuje w swym liście występki Fryderyka. Odjazd cesarza. Templariusze usiłują zawrzeć sojusz z sułtanem Damaszku, szpitalnicy — z sułtanem Egiptu. Świadectwo Filipa de Novaire. Krucjata Ryszarda z Kornwalii. Kronika Matthieu Paris wroga templariuszom. Armand de Perigord, mistrz zakonu templariuszy, ok. 1230 roku nawiązuje negocjacje z sułtanami Damaszku i Homs, lecz Bliskim Wschodem wstrząsa inwazja Mongołów. Mongołowie zapuszczają się aż do Czech. List Poncjusza d’Aubon, mistrza Francji. Egipcjanie i Chorezmeni zadają całkowitą klęskę chrześcijanom w roku 1244.

Rozdział XVI Jeden arcybiskup i dwóch truwerów
Kazania przeznaczone dla templariuszy, a wygłoszone przez Jakuba de Yitry, biskupa Akry w latach 1216—1220. Zakon we współczesnej mu literaturze. Guiot z Provins, Krystian z Troyes. Parzival Wolframa von Eschenbacha, utwór napisany pod wpływem zagubionego dzieła Kyota Prowansala.

Rozdział XVII Życie zakonne
Życie codzienne w zakonie templariuszy na podstawie tekstu z lat ok. 1230—1240.

Rozdział XVIII Sprawowanie sądów w zakonie templariuszy
Obrady kapituł i sądy zakonne.

Rozdział XIX Krucjata Ludwika Świętego
Rządy Wilhelma de Sonnac i Renalda de Vichiers. Siódma krucjata w latach 1246—1251. Pożyczka udzielona przez templariuszy celem wykupienia z niewoli Ludwika Świętego. Sprawa Hugona de Jouy.

Rozdział XX Ire et Dolor
Tomasz Berard rządzi zakonem w latach 1256—1272. Decyzje Ludwika Świętego wydane zakonowi. Niebezpieczna sytuacja w Królestwie latyńskim. Bajbars sułtanem Egiptu. Utrata zamku Gastein – opowieść zaczerpnięta z Reguły katalońskiej. Sprawa Szczepana de Sissey. Pod presją wojen w Lombardii papieże przestają się interesować krucjatami. Rozczarowanie i gorycz templariuszy. Poemat Ire et Dolor Margala pióra rycerza-templariusza wyjawia stan ich ducha.

Rozdział XXI Kres Królestwa
Utrata Ziemi Świętej. Rządy Wilhelma de Beaujeu w latach 1272—1291. Upadek Saint-Jean-d’Acre.

Rozdział XXII Zamysły Wilhelma de Nogaret
Wzrost autorytetu paryskiej komandorii templariuszy. Skarbiec królewski pod zarządem zakonu aż do roku 1295, czyli do przeznaczenia na ów skarbiec Luwru w związku z bullą Clericis laicos. Osobowość Filipa IV i rola, jaką odegrał Nogaret za jego panowania. Aby lepiej zrozumieć sprawę templariuszy, należy rozszerzyć pole badań. W roku 1303 kryzys dyplomatyczny w stosunkach między Filipem
Pięknym a Bonifacym VIII; wizytator templariuszy w imieniu swego zakonu opowiada się po stronie króla i skarbiec wraca pod zarząd templariuszy. Anagni: Nogaret posługując się prawem kanonicznym zastawia sidła na papieża. Śmierć Bonifacego, następnie Benedykta XI. Wybór Klemensa V w 1305 roku. Nie wydany list Nogareta do Filipa Pięknego.

Rozdział XXIII Plany Klemensa V
Zainteresowanie Klemensa V losem Ziemi Świętej i przyjęcie przez papieża posłów chana Mongołów. Raport Jakuba de Molay na temat strategii nowej krucjaty; mistrz proponuje atak na przemytników. Papież przyznaje nowe przywileje zakonowi templariuszy. Sojusz Nogareta z wielkim inkwizytorem, obecnie spowiednikiem króla. Kryzys finansowy i zajęcie dóbr żydowskich w lipcu 1306 roku. Nogaret stara się o skazanie pośmiertne Bonifacego VIII i przygotowuje plan ataku na templariuszy. W Poitiers Filip spotyka się z Klemensem. Molay w Kurii; wielcy dostojnicy zakonu żądają wszczęcia śledztwa przez papieża. Ceremonia przyjęcia nowych braci do zakonu według Reguły templariuszy.

Rozdział XXIV Inkwizycja i kardynałowie
Nogaret kanclerzem we wrześniu 1307 roku. 13 października aresztowanie templariuszy we Francji. Stają oni przed urzędnikami króla oraz inkwizytorami oskarżeni o herezję; uprawnienia inkwizycji, która przyjmuje do wiadomości jedynie przyznanie się do winy. Zeznania mistrza i wielkich dostojników. Wahania papieża, który w lutym 1308 roku przekazuje sprawę Kurii. Nogaret zwołuje do Tours stany generalne. Filip ponownie spotyka się z Klemensem w Poitiers. Trzej kardynałowie przesłuchują w Chinon mistrza i wielkich dostojników zakonu. Bulla Faciem misericordiam. Klemens opuszcza Poitiers. Proces Guicharda, biskupa Troyes, w sierpniu 1308 roku.

Rozdział XXV Kto chce bronić Templum?
Mianowanie komisarzy papieskich we wszystkich krajach Zachodu celem przygotowania procesu zakonu oraz utworzenie komisji diecezjalnych dla osądzenia templariuszy indywidualnie. Obrady francuskiej komisji w Paryżu. Zagadkowe wystąpienie Jakuba de Molay. Templariusze przygotowują swą obronę. W maju 1310 spalono żywcem pięćdziesięciu czterech templariuszy jako odszczepieńców. Komisarze kończą swą pracę w czerwcu 1311 roku, nie wyciągając ostatecznych wniosków. Na soborze w Vienne w 1311—1312 roku zostaje zniesiony zakon templariuszy, a jego dobra w większości zostają przekazane rycerzom od świętego Jana. Klemens odstępuje Filipowi Pięknemu biskupie miasto Lyon. Śmierć Wilhelma de Nogaret 11 kwietnia 1313 roku. W marcu 1314 roku kaźń Jakuba de Molay.

Lata rządów wielkich mistrzów zakonu templariuszy
Informacja o źródłach i opracowaniach
Indeks osób
Indeks nazw geograficznych

    Koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu