DZIENNIK GALERNIKA

Format 15×21 cm, stron 251, twarda okładka.

Stan dobry (małe otarcia i zarysowania okładki).

***

Bezlitośnie przenikliwe eseje węgierskiego noblisty to zarazem intymna autobiografia intelektualna świadka kolejnych dekonstrukcji XX wieku. Imre Kertesz w dialogu z największymi filozofami swojej epoki uparcie szuka sensu najważniejszych pojęć, zadając pytania o cel sztuki i cel egzystencji, w diagnozach współczesności nie oszczędzając ani siebie, ani tych, którzy wraz z nim przetrwali Holocaust, a potem komunizm. Zafascynowany ludzką naturą, a przy tym pełen odrazy do niej, Imre Kertesz zastanawia się, czy naprawdę zdolni jesteśmy do życia w wolności.

Względna literatura zawsze jest kiepską literaturą, a sztuka nieradykalna zawsze jest sztuką średniego lotu: dobry artysta nie ma innej możliwości niż mówić prawdę, i niech tę prawdę mówi radykalnie. (fragment)

„Dziennik galernika” jest intelektualną kwintesencją naszej epoki. – ,,Die Zeit”

Imre Kertesz nieustannie nas prowokuje, rzucając wyzwanie zbiorowym ideom. – ,,Nepszabadsag”

Imre Kertesz (ur. 1929) – laureat literackiej Nagrody Nobla 2002. Pisarz i tłumacz (m.in. Nietzschego, Freuda i Hofmannsthala) był więźniem obozów Auschwitz i Buchenwald. Autor powieści, m.in. Los utracony (1975; wyd. pol. W.A.B. 2002), Fiasko (1988; W.A.B. 2003), Kadysz za nienarodzone dziecko (1990; W.A.B. 2003), Likwidacja (2003; W.A.B. 2003). Publikuje także opowiadania, m.in. Angielska flaga (2001; W.A.B. 2004), i książki eseistyczne, m.in. Język na wygnaniu (1998; W.A.B. 2004), Ja, inny. Kronika przemiany (1997; W.A.B. 2004). Dziennik galernika, wydany dotychczas po niemiecku, ukazał się po raz pierwszy w 1992 roku. W 2006 roku Imre Kertesz opublikował autobiografię zatytułowaną Dossier K.