JĘZYK NA WYGNANIU

Format 15×21 cm, stron 219, twarda okładka.

Stan dobry (małe otarcia okładki).

---

Eseistyka Kertsza różni się od jego powieściopisarstwa: jest znacznie bardziej otwarta na problemy współczesności, na krytyczną analizę sytuacji, w jakiej znalazła się Europa po upadku komunizmu i u początków zjednoczenia. „Bilans otwarcia” tej nowej Europy wydaje się gorzki: na Zachodzie egoizm i zdominowana przez ekonomię egzystencja, na Wschodzie zagubienie i pokusa powrotu do starych, skompromitowanych ideologii. A mimo to w połączeniu tych dwóch światów Kertsz widzi jakąś „nadzieję poza nadzieją”, choć sam się zastanawia, czy nie jest ona złudna. Jak zwykle, autor wraca też do tematu Holocaustu, interpretując go z perspektywy całej cywilizacji zachodniej. Znamienny dla Kertesza dystans wobec analizowanych zjawisk objawia się tu między innymi w zmaganiach z językiem, które w warunkach dyktatury były obroną wolności, a dziś oznaczają wierność coraz mniej cenionej prawdzie. Zebrane w tomie eseje i przemówienia pochodzą z lat 1989-2002.

Eseje Kertsza czyta się znakomicie. Mówią głównie o czasach obozowych, o Budapeszcie i Wiedniu, o literaturze i rozpadzie bloku wschodniego — jednak zawsze i nade wszystko o prawdzie. – Franziska Augsstein, „Süddeutsche Zeitung”

Imre Kertesz (ur. 1929) – laureat literackiej Nagrody Nobla 2002. Pisarz i tłumacz (m.in. Nietzschego, Freuda i Hofmannsthala) był więźniem obozów Auschwitz i Buchenwald. Autor powieści, m.in. Los utracony (1975; wyd. pol. W.A.B. 2002), Fiasko (1988; W.A.B. 2003), Kadysz za nienarodzone dziecko (1990; W.A.B. 2003), Likwidacja (2003; W.A.B. 2003). Publikuje także opowiadania, m.in. Angielska flaga (2001; W.A.B. 2004), i książki eseistyczne, m.in. Język na wygnaniu (1998; W.A.B. 2004), Ja, inny. Kronika przemiany (1997; W.A.B. 2004). Dziennik galernika, wydany dotychczas po niemiecku, ukazał się po raz pierwszy w 1992 roku. W 2006 roku Imre Kertesz opublikował autobiografię zatytułowaną Dossier K.