Format 12×19 cm, stron 102, miękka okładka ze skrzydełkami.
Stan bardzo dobry (znikome otarcia okładki).
Spis treści:
- Wprowadzenie Jacques-Alaina Millera
- Mit indywidualny neurotyka albo Poezja i prawda w nerwicy
- O symbolu i jego funkcji religijnej
- Wystąpienie po referacie Claude’a Levi-Straussa we Francuskim Towarzystwie Filozofii „O związkach między mitologią a rytualnością” z odpowiedzią tego ostatniego
- Wskazówki bibliograficzne
Tekst z okładki:
„Od Claude’a Levi-Straussa nauczyłem się wielu rzeczy” — mówi Lacan. Po pierwsze tego, że struktura symboliczna dominuje. Nad czym? Nad sferą społeczną, nad więzami pokrewieństwa, nad ideologią, ale też, w przypadku każdego, nad jego stosunkiem do świata, jego wrażliwymi relacjami, jego kompleksem rodzinnym. Następnie, że są potrzebne jakieś scenariusze wyobrażeniowe — tj. mity i rytuały, które z. nich wyrastają — do tego, by przesłonić sprzeczności tkwiące w realiach ekonomicznych i społecznych. I lekcja trzecia: owe formacje ulegają przekształceniu, przy czym odbywa się to zgodnie z prawami, które są matematyczne.
Lacan inwestuje wiedzę wyniesioną z tych lekcji w psychoanalizę. Podmiot zmagający się z jakimś niemożliwym do usymbolizowania realnym tworzy sobie scenariusz fantazmatyczny, inscenizujący jakieś stylizowane zachowanie, które może przybrać kształt istnej ceremonii albo któremu może towarzyszyć nawet krótkotrwałe urojenie. Zestawienie Freudowskiego przypadku ,,Człowieka-szczura” i pewnego epizodu z młodości Goethego, jego namiętnego uczucia do pięknej Fryderyki, pozwala na wyłonienie formuły fantazmatu u neurotyka: ilekroć udaje się mu ,,zejść z sobą samym”, jego partner seksualny ulega rozdwojeniu. Gdy jego życie miłosne osiąga stan jedności, wtedy pojawia się narcystyczny dubler, żyjący zamiast niego per procura.
Słynny wykład, od którego tomik ten wziął swój tytuł, został uzupełniony o dwa inne teksty: referat o funkcji religijnej symbolu, który stał się okazją do zabawnego dialogu z Mirceą Eliadem, oraz pytanie postawione Levi-Straussowi o relację między mitami a konkretną strukturą społeczeństw pierwotnych.
