Format 12×20 cm, stron 299, miękka okładka z obwolutą.
Stan bardzo dobry.
Opracowanie graficzne: Przemysław Dębowski.
***
Z wstępu: Niniejsza książka traktuje o pisaniu, choć nie o tym, jak pisać; jak również nie o tym, co sama napisałam; ani nie o tym, co stworzyły jakaś konkretna osoba, epoka czy kraj. Jak wytłumaczyć, o czym w takim razie mówi? Powiedzmy, że o pozycji, w jakiej znajduje się pisarz – lub pisarka, bo zawsze jest to nieco odmienna pozycja. To tego rodzaju książka, do jakiej ktoś, kto harował w kopalniach języka przez, dajmy na to, czterdzieści lat – sama zajmuję się tym mniej więcej przez taki czas – mógłby zacząć się przymierzać dzień po tym, gdy w środku nocy obudził się z pytaniem, czym właściwie zajmował się przez te wszystkie lata. Czym właściwie się zajmował i dlaczego, i dla kogo? I w ogóle czym jest to całe pisanie: czynnością wykonywaną przez człowieka czy powołaniem, zawodem, chałturą, a może nawet sztuką, i dlaczego ciągnie do niego tak wielu ludzi? Pod jakim względem pisanie różni się od – na przykład – malarstwa, kompozycji, śpiewu, tańca czy gry na scenie? I jak ci, którzy się nim zajmowali, postrzegali swoją działalność oraz siebie samych w odniesieniu do niej? Czy ich opinie przynoszą pociechę? Czy koncepcja pisarza jako pisarza, taka, jaką przedstawiają (a jakże) pisarze, zmienia się w czasie? I co dokładnie mamy na myśli, mówiąc „pisarz/pisarka”? Jakiego rodzaju stwora sobie wyobrażamy?