W książce „OD HEGLA DO NIETZSCHEGO” Karl Löwith przedstawia niemiecką myśl filozoficzną XIX wieku.
Spis treści:
- Studia z dziejów ducha niemieckiego w XIX wieku
- Źródła duchowych przemian epoki w heglowskiej filozofii dziejów ducha
- Radykalne zastąpienie filozofii czasu historycznego filozofią wieczności
- Studia z dziejów świata mieszczańsko – chrześcijańskiego. Problem pracy. Problem wykształcenia. Problem humanizmu. Problem chrześcijaństwa
Nota wydawnicza:
Hegel i Nietzsche wyznaczają dwa przeciwległe krańce, między którymi w filozofii niemieckiej XIX wieku przebiega właściwy proces rozwoju myślenia. Z tego jednak względu, że w dziele Hegla dostrzegano zazwyczaj zwieńczenie systemów idealistycznych, podczas gdy z pism Nietzschego wyjmowano dowolne fragmenty, by zaadaptować je do współczesnych interpretacji, trzeba było w tym samym stopniu mylić się tak co do jednego, jak i co drugiego. Hegel sprawia wrażenie nader odległego, Nietzsche zaś — bardzo bliskiego. Ale tak naprawdę to właśnie dzieło Hegla odcisnęło piętno na życiu duchowym i politycznym, podczas gdy wpływy Nietzschego dopiero w naszym wieku mogły się skupić w ideologii niemieckiej. Dlatego heglistom lat czterdziestych ubiegłego wieku odpowiadają nietzscheaniści dnia wczorajszego. W opozycji do akademickiego usztywnienia systemu Hegla przez jego „znawców” oraz popularnej deinterpretacji pism Nietzschego studia niniejsze stawiają sobie za cel uświadomienie tego, co zaszło w epoce od Hegla do Nietzschego. Jest to równoznaczne z „przepisaniem” historii filozofii XIX wieku w perspektywie współczesności. Takie przepisanie dziejów nie oznacza jednak fałszowania na użytek życia, a kosztem prawdy tego, co zdarzyło się raz na zawsze, lecz zdanie sobie sprawy z życiowo-dziejowego faktu, iż drzewo poznajemy po jego owocach, a w synu odnajdujemy rysy ojca. Dopiero wiek XX nadał znaczenie i jasność temu, co działo się w wieku XIX. A przy tym właściwa rozwojowi filozofii po Heglu zabójcza konsekwencja sprzyja śledzeniu kolejnych kroków, których ukoronowaniem jest współczesna ekstrawagancja. Mimo to owe studia z dziejów ducha nie są przyczynkiem do historii kultury. Wynika to z faktu, że podstawy historii kultury, wywodzące się z Heglowskiej metafizyki ducha, rozpłynęły Się w tym, co nieistotne. Duch jako podmiot i substancja dziejów nie jest już fundamentem, lecz co najwyżej problemem, który domaga się rozwiązania. Tym, co pozostało po duchu, jest zaledwie „duch czasu”. A jednak potrzeba nam punktu widzenia wykraczającego poza zwykły jego bieg, choćby po to, by czas pojąć jako czas. Studiom tym, poświęconym dziejom ducha niemieckiego w XIX wieku, daleki jest zamysł kompletnego przedstawienia historii filozofii minionego stulecia. Mają one za zadanie ukazać jedynie decydujący punkt zwrotny między Heglowskim dopełnieniem a Nietzscheańskim nowym początkiem, aby w ten sposób wyjaśnić epokowe znaczenie pewnego zapomnianego epizodu.
Format 14×20 cm, stron 504, miękka okładka.
Stan dobry (małe otarcia okładki).
ISBN: 8386989920
