Format 10,5×17,5 cm, stron 148, miękka okładka z obwolutą.
Stan dobry (otarcia obwoluty).
***
Spis treści:
I. TWÓRCA I DZIEŁO
II. AUTONARRACJA
III. FUNKCJONALNOŚĆ FIGUR JAKO ICH CHARAKTERYSTYKA
- 1. Uwaga wstępna
- 2. Figury paralelne
- 3. Zbiorowiska
- 4. Figury towarzyszące
- 5. Kobiety
- 6. Wrogowie
- 7. Wrogi świat i jego przedstawiciele
- 8. Twory grupowe .
- 9. Urzeczawianie
IV. KONFRONTACJA PORZĄDKÓW
- 1. Uwaga wstępna
- 2. Rozprawy i przesłuchania
- 3. Dyskusje i poszukiwania
- 4. Inicjatywy panów K.
- 5. Rola widzów w konfrontacjach
- 6. Słabość partnerów jak współczynnik „zawieszenia
- 7. O zasadzie „zawieszenia”
V. RYTM I NIESKOŃCZONOŚĆ
- 1. Uwaga wstępna
- 2. Opis zamkniętego „epizodu” u Kafki
- 3. Na przykładzie utworów a) Ameryka. b) Proces. c) Zamek
VI. POWIEŚĆ CZY EPOS
- 1. Istniejące pojęcia gatunków
- 2. Rozważania o możliwościach zastosowania teorii eposów
- 3. W zastosowaniu do Kafki
Nota wydawnicza:
Martin Walser (24 III 1927) jest jednym z najlepszych współczesnych pisarzy zachodnioniemieckich, dramatopisarzem i eseistą, autorem wydanych u nas powieści: „Małżeństwa w Philipsburgu” i „Jednorożec”. Swą twórczość rozpoczął od słuchowisk i opowiadań wyraźnie utrzymanych w stylu narracyjnym Kafki.
W „Opisie formy” analizuje to, co Kafka określił jako „pisanie”. Walser wyjaśnia pewien sposób twórczości literackiej, który nakazuje przetworzyć rzeczywistość jeszcze przed powstaniem dzieła, który osobowość cywilną twórcy redukuje i niszczy mając na celu stworzenie „osobowości piszącego”. W rozważaniach o pojęciu gatunku „powieść czy epos” ów opis formy uzyskuje swą skończoną precyzję. Świat Kafki zostaje rozpoznany jako ciągła konfrontacja obcych sobie porządków. „Decydujący moment w rozwoju ludzkim trwa nieprzerwanie.”
Martin Walser „zarejestrował” stan tego, co w utworach Kafki charakterystyczne, powtarzające się i typowe. Opisał Kafkę-obserwatora za pomocą właściwych po temu środków: również jako obserwator. W ten sposób udało mu się to, co dotychczas nie udało się wielu interpretatorom Kafki.
Nie wstawił między czytelnika a dzieło ciężkiej, wulgaryzującej konstrukcji. Walser uczynił czytelnikowi łatwiej przyswajalne to, z czym będzie stale się stykał w świecie utworów literackich Kafki, niczego przy tym w swych wyjaśnieniach nie upraszczając i nie dodając w nadmiernej gorliwości niczego, co by nie miało swego przedmiotowego uzasadnienia w twórczości autora Zamku.
