Format 13×20 cm, stron 685, cz-b ilustracje, miękka okładka.
Stan bardzo dobry.
Nota wydawnicza: Książka niniejsza to summa hermeneutyczna Paula Ricoeura. Scalając w jednym dziele swoje dotychczasowe rozważania nad rozumieniem i egzystencją człowieka, Ricoeur analizuje wnikliwie kondycję poznania historycznego. Książka, będąca efektem wieloletnich badań, składa się z trzech części, wyraźnie wyodrębnionych ze względu na temat i metodę. Pierwszej, poświęconej pamięci i zjawiskom mnemonicznym, przyświeca hasło fenomenologii w husserlowskim sensie tego terminu. Druga — poświęcona historii — wchodzi w zakres epistemologii nauk historycznych. Trzecia — zwieńczona refleksją na temat zapomnienia — włącza się w nurt hermeneutyki historyczności kondycji istot ludzkich, którymi jesteśmy. W części pierwszej analizie poddany jest fenomen pamięci w całej swojej różnorodności, od wspomnienia przez przypomnienie i pamięć samego siebie. W drugiej autor bada status świadectwa oraz archiwów, dialektykę wyjaśniania i rozumienia oraz retorykę historiografii. W trzeciej zajmuje się egzystencjalnymi — a więc czasowymi warunkami poznania historycznego oraz zapomnieniem, zawieszonym między zatarciem śladów przeszłości a koniecznością ich utrwalania. Dzieło to adresowane jest do wielu czytelników. Filozofowie rozpoznają w nim zwieńczenie hermeneutyki filozoficznej na miarę Prawdy i metody Hansa-Georga Gadamera. Historycy — teoretyczną refleksję nad historiografią. Przedstawiciele nauk społecznych — użyteczne narzędzia do analizy pamięci zbiorowej. Badacze literatury zaś w prezentowanej tu książce znajdą dobrze im znane tematy — jak narracja, pamięć, egzystencja — w nowej, filozoficznie podbudowanej perspektywie.
Paul Ricoeur (1913-2005), jeden z największych filozofów francuskich XX wieku. Wydał m.in. Egzystencja i hermeneutyka (1975), Temps et recit (1983-1985), Symbolika zła (1986), Język, tekst, interpretacja (1989), Myśleć biblijnie (1999), Osobie samym jako innym (2005).
