Format 17×24 cm, stron 317, miękka okładka.
Stan bardzo dobry (znikome otarcia okładki, podpis na stronie tytułowej).
***
Spis treści:
- Podziękowania
- Wykaz skrótów
- Wprowadzenie
- 1. Cesarz jest władcą świata. Bolońscy juryści i ideologia cesarska
- 2. Postrzeganie władzy Księcia przez kanonistów: potestas a auctoritas, 1150-1270
- 3. Czy Książę jest związany prawem? Poglądy na władzę monarszą w XIII i XIV wieku
- 4. Prawo naturalne i prawo stanowione. Książę a bezpieczeństwo prawne poddanych i sprawiedliwy proces
- 5. Czy cesarz w istocie jest panem świata? Spór między cesarzem Henrykiem VII a królem Robertem z Neapolu
- 6. Poglądy na władzę Księcia pod koniec średniowiecza
- 7. Spisek Pazzich i juryści
- Epilog. Wiek XVI i później
- Bibliografia
- Indeksy
***
Nota wydawnicza: Kenneth Pennington jest amerykańskim historykiem mediewistą, od 2001 r. wykładowcą na The Catholic University of America. Obszar jego zainteresowań badawczych to: starożytna, średnio-wieczna i nowożytna historia prawa, dzieje myśli konstytucyjnej, historia Kościoła oraz paleografia. Jest autorem m.in. takich książek, jak: Pope and Bishops: the Papai Monarchy in the Twelfth and Thirteenth Centuries, 1984; Popes, Canonists, and Texts, 1150-1550, 1993.
Prezentowana książka stanowi studium poglądów średniowiecznych prawników oraz teoretyków prawa i myśli politycznej na temat pojęcia oraz zakresu uprawnień władzy publicznej – Księcia, tj. suwerennego władcy: cesarza, papieża, królów czy włoskich republik miejskich w stosunku do poddanych w okresie dojrzałego średniowiecza. W centrum uwagi znajduje się pojęcie władzy absolutnej – w powszechnym, lecz błędnym mniemaniu ukute i rozwinięte dopiero przez myślicieli renesansu i europejskiego absolutyzmu, a w rzeczywistości rozważane w szczególności (lecz nie tylko) przez włoskich mistrzów prawa od przełomu XII i XIII wieku. Autor rozpoczyna swój wykład w połowie XII w. (poruszając kwestię, czy cesarz jest prawdziwym władcą świata – na przy-kładzie Fryderyka Barbarossy) i doprowadza go do schyłku średniowiecza w XV w. Wywód na temat ewolucji prawnej teorii władzy w średniowieczu przeplata przykładami rzeczywistych konfliktów prawno-politycznych (pozwanie króla Roberta z Neapolu przed sąd cesarski przez Henryka VII w 1308 r., konsekwencje florenckiego spisku Pazzich przeciw Medyceuszom w 1478 r.). Podczas owych konfliktów wykorzystywany był nie tylko dotychczasowy dorobek myśli prawno-politycznej, lecz ich uczestnicy – korzystając ze wsparcia współczesnych sobie mistrzów prawa rzymskiego lub kanonicznego – przyczyniali się również do ciągłego kształtowania się poglądów na temat uprawnień cesarza czy papieża w stosunku do innych władców oraz prerogatyw i obowiązków prawnych władcy w stosunku do jego poddanych. Kenneth Pennington, opisując genezę średniowiecznej teorii władzy absolutnej i dyskusję nad nią prowadzoną w środowisku mistrzów prawa rzymskiego i kanonicznego, konfrontujących prawo rzymskie z biblijnymi źródłami prawa i z powszechnym w średnio-wiecznej Europie systemem ius commune, w istocie przedstawił w swojej książce genezę przednowoczesnego systemu prawa publicznego. •