Format 16,5×24 cm, stron 326, płócienna okładka.
Stan bardzo dobry.
Druga część opowieści o starych ludziach, dotycząca czasów nowożytnych (pierwsza to Georgesa Minoisa „Historia starości. Od antyku do renesansu”), jest przesycona głębokim humanizmem. Literatura, sztuka, nauka, dane statysyczne, prywatna korespondencja, przepisy, gazety — oto lawina źródeł, nad którymi autor umiejętnie panuje, przeprowadzając wnikliwą analizę wpływu przemian społecznych na los starych ludzi. Bogata dokumentacja i panoramiczne tło historii pozwalają nadać całości godną podkreślenia ciągłość, wielką spójność, a także tym lepiej ukazać, jak mocni problem starych ludzi wiąże się z szeroko pojętym kontekstem kulturowym. W dobie nieustannego przedłużania-się; życia dzieło to jest szczególnie ważne. [nota wydawnicza]
***
Spis treści:
Przedmowa, napisał Georges Minois
Wstęp: Moda i lęk
Część pierwsza: Czas surowości (1580-1700)
1. Obiektywne wahania XVII stulecia.
2. Spojrzenia XVII wieku: ciche potępienie
3. Trudno być starym w Europie doby klasycyzmu.
Część druga: Czas przychylności (1700-1780)
4. Narodziny starości w XVIII stuleciu
5. Francuski wynalazek dobrego starca
6. Rozmaite postacie starości w XVIII-wiecznej Europie
Część trzecia: Czas uniesień (1780-1830)
7. Święto starych ludzi
8. „Młodość, perła czarowna”
Część czwarta: Wiek pozytywny (1830-1914)
9. Niejednorodne dane o pierwszej siwowłosej rewolucji
10. Opisy i refleksje XIX wieku: od apologii po klątwę
11. Postawy starych ludzi w XIX-wiecznym społeczeństwie: od obecności do symbolu