„Historje manjaków” – zbiór opowiadań Romana Jaworskiego.
W tym wydaniu do „Historii maniaków” dodano z publikacji czasopiśmiennych trzy utwory: Opowieść o smutku czterech ścian (1911), Fanfaron (1920), Hamlet drugi (1921).
Układ graficzny oraz obwolutę i tłoczenie wg okładki pierwodruku (1910) z rysunkiem Stanisława Ignacego Witkiewicza opracował Lech Przybylski.
W tekście obrazy, szkice i rysunki Witolda Wojtkiewicza.
Z przedmowy Michała Głowińskiego:
„Historie maniaków” (1910) Romana Jaworskiego ukazały się już u schyłku Młodej Polski stanowiąc propozycję nowej estetyki. Ten zapomniany pisarz stoi u początku jednego z najważniejszych nurtów literatury polskiej naszego stulecia, tego nurtu, który za sprawą Witkiewicza i Gombrowicza zdobył sobie międzynarodową estymę, nurtu parodystyczno-groteskowego. Nie znaczy to bynajmniej, że te wielkie postacie znajdowały się pod jego wpływem, że oddziaływał bezpośrednio. Znaczy zaś, że Jaworski pierwszy sformułował program, który udowodnił swą aktualność i doniosłość w następnych dziesięcioleciach. Był pierwszym, który budował na parodii i grotesce, pierwszym, który w takiej skali dostrzegł możliwość robienia literatury poprzez karykaturowanie tego, co w literaturze banalne, skonwencjonalizowane, sztampowe. (…) Kryzys Młodej Polski był jednym z najdonioślejszych momentów w rozwoju literatury polskiej XX wieku, określił dalsze jej losy. „Historie maniaków” są jednym z najciekawszych produktów tego kryzysu.
Format 13×20 cm, stron 308, cz-b i kolorowe ilustracje, płócienna okładka z obwolutą.
Stan dobry (małe otarcia obwoluty).
