Książka „OPOWIEŚCI BELZEBUBA DLA WNUKA. OBIEKTYWNIE BEZSTRONNA KRYTYKA ŻYCIA LUDZI” ormiańskiego mistyka Georgija Iwanowicza Gurdżijewa.
Nota wydawnicza:
Georgij Iwanowicz Gurdżijew, uważany za jednego z największych mistyków XX wieku, urodził się w Armenii około 1870 roku i zmarł w Paryżu w 1949. Jego nazwisko otoczone jest fantastyczną legendą. W latach 1894-1912 podróżował po Azji i Bliskim Wschodzie, gdzie zgłębiał tajniki prastarych tradycji i poszukiwał prawdy o człowieku. Ten okres życia opisał w książce Spotkania z wybitnymi ludźmi. W 1913 roku przeniósł się do Moskwy, a po wybuchu rewolucji bolszewickiej wyjechał na Kaukaz, potem do Konstantynopola i w końcu osiadł we Francji, gdzie w 1922 roku założył organizowany od lat Instytut Harmonijnego Rozwoju Człowieka, który przyciągnął wielu czołowych artystów i intelektualistów z różnych krajów.
W 1924 roku, po ciężkim wypadku samochodowym, Gurdżijew skupił się na pracy pisarskiej. Szczególną wagę przykładał do publikacji „Opowieści Belzebuba dla wnuka”. Ta niezwykła alegoryczna opowieść traktuje o powstaniu wszechświata i wszelkich form życia, opisuje dzieje różnych cywilizacji, a zarazem obfituje w wiele barwnych wątków i postaci. Autor przedstawia w niej wnikliwą krytykę kondycji ludzkiej, zawsze jednak łagodzoną pełnym empatii poczuciem humoru.
„Opowieści Belzebuba” ukazały się po raz pierwszy w tłumaczeniu angielskim w 1950 roku, a oryginalny tekst rosyjski został opublikowany dopiero w 2000 roku.
