Format 16×23 cm, stron 221, kolorowe i cz-b ilustracje, twarda okładka.
Stan bardzo dobry.
Książka w języku angielskim i polskim.
***
Nota wydawnicza:
„The Polish New Wave” project and its accompaning publication is a long overdue and illuminating attempt to capture the phenomenon of Polish New Wave. Although the term was occasionally used in discourse on Polish cinema, it never caught on or gained a coherent meaning, in contrast to neighbouring Czechoslovakia, not to mention France. It is thus not surpris-ing that the impuLse to interrogate Polish New Wave was a recent film, Piotr Uklański’s „Summer Love”.
Some essay authors, such as Mateusz Werner, Tadeusz Lubelski and Łukasz Ronduda, put this invisibility or marginalisation of the true New Wave in Polish cinema at the centre of their analysis. Others, such as Kuba Mikurda, Iwona Kurz and Piotr Kletowski, focus on specific examples of New Wave, the films of Skolimowski, Królikiewicz, Piwowski or Żuławski. While examples presented are quite varied, comprising features and documentary films, and belong to different periods of Polish history, they are linked by the directors’ urge to break free of the established pattems of filmmaking.
Although „Polish New Wave” concerns specifically Polish cinema, the observations it contains and the approaches it of f ers should also be usef ul to researchers interested in European cinema at large.
Ewa Mazierska University of Central Lancashire, UK
Projekt „Polska Nowa Fala” i towarzysząca mu publikacja stanowią długo oczekiwaną i oryginalną próbę uchwycenia fenomenu polskiej Nowej Fali. Choć sam termin był niekiedy używany przez polskich krytyków, nigdy nie „wszedł im w krew” ani nie doczekał się jasnej definicji – inaczej niż w sąsiedniej Czechosłowacji, nie wspominając już o Francji. Nic więc dziwnego, że im-pulsem do powrotu Nowej Fali jako przedmiotu badań stal się współczesny film „Summer Love” Piotra Uklańskiego.
Niektórzy autorzy zawartych w zbiorze tekstów, jak Mateusz Werner, Tadeusz Lubelski i Łukasz Ronduda, koncentrują się na problemie nieobecności czy marginalizacji „właściwej” Nowej Fali w polskim kinie. Inni, jak Kuba Mikurda, Iwona Kurz czy Piotr Kletowski, rozważają poszczególne przejawy tego paradygmatu: filmy Skolimowskiego, Królikiewicza, Piwowskiego i Żuławskiego. Choć opisywane przez nich przykłady są pod wieloma względami różne, reprezentują kino fabularne lub dokumentalne, i należą do różnych okresów historii polskiego kina, łączy je potrzeba zerwania z zastaną tradycją i chęć stworzenia alternatywnego języka filmowego.
Choć zasadniczym przedmiotem rozważań Polskiej Nowej Fali jest, naturalnie, kino polskie, zawarte w niej obserwacje i proponowane perspektywy powinny być inspirujące także dla badaczy innych aspektów kina europejskiego.
Ewa Mazierska University of Central Lancashire, UK
