Barbara Tuchman zabiera nas w podróż do czasów przed wybuchem pierwszej wojny światowej. W ośmiu esejach przybliża nie tylko sytuację ekonomiczno-społeczną Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, ale również Francji, Hiszpanii i Rosji. Reportażowy styl autorki pozwala odkryć kulisy międzynarodowych konfliktów o kolonialne terytoria (Wenezuela, Kuba, Hawaje, Filipiny) i wzbudzającej nie mniejsze emocje sprawy Dreyfusa. Dawne elity rządzące Wielkiej Brytanii, tracące stopniowo kontakt z rzeczywistością, przestają mieć zasadniczy wpływ na losy kraju. Ciężko pracujące grupy ubogich robotników rozpoczynają marsz po władzę. Dochodzi do głośnych protestów, użycia bomb i krwawych zamachów na członków rządu i rodzin królewskich. Za oceanem rośnie w siłę marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych, które coraz częściej angażują się w sprawy na Starym Kontynencie, zaznaczając swoją rosnącą pozycję. We Francji po odkryciu niemieckiego szpiega w szeregach armii narasta antysemityzm, dodatkowo podsycany przez kolejne artykuły w coraz śmielej sobie poczynającej prasie nacjonalistycznej. Wszystkie te wydarzenia za sprawą błyskotliwej narracji autorki tworzą pełny obraz tego, w jak trudnych i barwnych czasach żyli ludzie tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej.

Barbara W. Tuchman (1912-1989) — legendarna amerykańska pisarka i dziennikarka. Jej książki i cykl reportaży tworzony podczas hiszpańskiej wojny domowej stały się popularną alternatywą dla historycznych rozpraw i faktów podawanych przez szkolne podręczniki. Przed rozpoczęciem kariery pisarskiej pracowała w Institute of Pacific Relations. Była również sekretarzem redakcji w tygodniku „The Nation” i korespondentem brytyjskiego „The New Statesman”. Za książkę Sierpniowe salwy (1962, pol. wyd. 1984, 1988, 1995) otrzymała Nagrodę Pulitzera. Po raz drugi zdobyła ją w 1971 r. za biografię dowódcy US Army Josepha Stilwella (Stilwell and the American Experience in China: 1911-1945).